Herbertusbossen

Vóór het kasteel Heeze liggen ‘De Waarden’, weilanden drasser dan dras. In de volle sloten zie je altijd wel een reiger vissen. En sinds kort groeien er weer orchideeën. Het landgoedbos achter het kasteel telt veel oude bomen. De holtes in de beuken, eiken én grove dennen zijn in trek bij holenbroeders: bosuil, boomklever, zwarte specht en vleermuizen.

IJsvogels kijken rond een kasteel
Het gebied heet Herbertusbossen (dus niet Hubertusbossen, een veel gemaakte fout). Ze zijn namelijk genoemd naar Herbertus, de eerste heer van ‘Heeze, Leende en Zesgehuchten’. In zijn huidige staat stamt het kasteel uit 1670. Staande voor het imposante gebouw moet je beseffen dat het oorspronkelijk slechts bedoeld was als ‘voorbouw’ van een nog rianter ‘optrekje’. Van buiten is het sober van stijl (Renaissance), maar wie - op afspraak - een bezoek brengt aan het interieur raakt onder de indruk van de luxe. In het bos gaat de Sterkselsche Aa lekker zijn gang. Deze sterk meanderde beek ondergraaft de oevers, waardoor bomen neerstorten. De ijsvogel is er blij mee. Want door die kluiten heeft hij ieder jaar geschikte oevers om zijn nesthol uit te graven.