Smokkelroute: smokkelaar

Nederland – Jaren ’30. Er doen al een hele tijd stoere verhalen de ronde over het smokkelen in het grensgebied. Boter, suiker, zout en zelfs lingerie… Je kan het zo gek niet bedenken of mensen willen het de grens over krijgen voor een paar extra centen. Voor bewoners in de grensstreek is smokkelen een soort tweede natuur geworden, een spel om de commiezen te slim af te zijn.

Het is een koude zonnige ochtend en het bevroren gras zorgt voor een witte gloed wanneer Johannes de Vlugge langs de boerderijen struint. Hij is op zoek naar smokkelwaar om de grens over te smokkelen. Het gras kraakt bij iedere voetstap. Al snel komt hij zijn vriend tegen. Samen besluiten ze een borrel te gaan drinken in de kroeg even verderop. Nog snel wat goede moed indrinken. 

In de achterste hoek van het café zit een doorleefde man van zijn biertje te genieten. Hij hoort de vrienden praten en gromt: “Dat schiet toch niet op, overdag die kleine beetjes smokkelen. Je kunt beter ’s nachts in één keer je slag slaan.” De Vlugge hoort wat hij zegt, maar besluit tóch overdag een poging wagen.

De vriend van de Vlugge draagt een zak vol smokkelwaar. Maar Johannes niet, Johannes heeft een groots plan. Hij klopt aan bij de boerderij voor de grens. De boerin, die ook in het complot zit, wenkt hem naar achteren waar een grote koe op hem staat te wachten. Met grote ogen kijkt de vriend van Johannes naar zijn kameraad die met de koe sjokkend achter zich aan het erf af loopt. Ze lopen richting het bos en gaan op zoek naar een plek om de grens ongezien te passeren.

Wanneer ze over een smal bospaadje lopen, zien ze verderop een paar commiezen. Vol adrenaline ijsberen ze langs de grens (16). Johannes is niet zo snel met zijn koe. Als zijn vriend niet veel verderop besluit de oversteek te maken, blijft hij hangen in het prikkeldraad en wordt hij gepakt. Johannes probeert zich zo onopvallend mogelijk te verschuilen, maar de koe denkt daar anders over. Tijd voor het geheime wapen. Met stroop om de bek van de koe loopt het beest zonder te loeien als een mak lammetje mee. De commiezen zijn nog druk bezig met zijn vriend in het prikkeldraad en het lukt Johannes de grens over te steken. Bij de kroeg verderop verkoopt hij het dier. Katsjing!

Tevreden met de buit besluit de Vlugge zichzelf te trakteren op een biertje in het café. Tot zijn verbazing ziet hij daar Cor Commies aan de toog zitten. Met zijn net verdiende geld koopt hij bij de eigenaar van het café een goede fles likeur. Johannes trekt zijn stoute schoenen aan, loopt naar de Commies en vraagt hem om vanavond een oogje dicht te knijpen in ruil voor de fles likeur. De Commies is hier absoluut niet van gediend, waarna de Vlugge zich snel uit de voeten maakt.

Later die dag probeert hij het opnieuw. Bij een opslagplaats in de buurt kan hij wel zestig kilo suiker ophalen. Hij leent een fiets en denkt terug aan het advies van die middag: ’s nachts is het beste moment om je slag te slaan. Als het hem lukt om deze bestelling vandaag nog af te leveren in Nederland, verdient hij net zoveel als in een week werk. Bij schemering trekken de Vlugge en zijn vriend met twee plunjebalen vol suiker richting de grens. Als ze denken dat de kust veilig is, ziet de Vlugge een snelle schaduw in de bosjes. Het is Cor Commies! Hij besluit te vluchten en met de volle maan die als een spotlight op de grens schijnt ontwikkelt zich een heus kat-en-muisspel. Zal het Johannes lukken om de commiezen te ontvluchten?