THE BONY KING OF NOWHERE // Everybody knows

Voor The Bony King of Nowhere is elke plaat een reactie op de vorige. Artistieke evolutie en de
drang om te creëren zijn cruciaal in de wereld van The Bony King, naar zijn grote voorbeelden Nick Cave, Mark Hollis en vooral PJ Harvey. Elk van deze artiesten vertaalt een urgent ‘nu’ in hun eigen leven in een verzameling songs. Geen twee platen klinken hetzelfde, geen album komt te vroeg. Van Mark Hollis, de legendarische frontman van Talk Talk (die na zijn titelloze soloplaat voor altijd zweeg), leerde Vanparys ook dat een muzikale carrière op een natuurlijke manier een eindpunt kan bereiken.

Meer dan vijf jaar zat er tussen Silent Days (2018) en Everybody Knows (2024). Vijf jaar is lang. De weinig inspirerende coronaperiode zat daar voor een deel tussen, maar het ging veel verder dan dat. Vanparys zat vast. Een creatieve droogte van bijna twee jaar deed hem serieus twijfelen of hij nog wel iets te vertellen had als schrijver en muzikant. Een moeilijk punt in de carrière van een artiest die nooit in herhaling wil vallen. De noodzaak om zichzelf heruit te vinden na het succes van ‘Silent Days’ was groter dan ooit, maar de weg naar een nieuw geluid was lang en bij momenten slopend.

The Bony King of Nowhere slaagde er uiteindelijk toch in om uit die impasse te geraken, met als resultaat ‘Everybody Knows’, zijn zesde plaat. Muzikaal bouwt ‘Everybody Knows’ verder op de breuk met het verleden die ‘Silent Days’ al was. Sommige songs kwamen nu eerder op piano dan gitaar tot stand, weg van de vertrouwde vingerzettingen. na een eerste opnamesessie met Koen Gisen bleef Vanparys thuis schaven en knutselen. ‘Everybody Knows’ is op die manier een terugkeer geworden naar het creatief benaderen van de traditie, naar het kleuren van songs met arrangementen en eenmalige happy accidents van zijn vroege werk.